Moet dat nou, dat grapje over een blote man?

Zoals zoveel kinderen wilde ik schrijver worden. Ik had ook een voorbeeld. Dat was niet de geniale, maar zurige Willem Frederik Hermans of de al even knappe, maar bewust onsmakelijke Jan Wolkers. Nee, het was de op papier altijd vrolijke Godfried Bomans, schepper van Pieter Bas, Pa Pinkelman en de detective Bill Clifford. Anders dan Hermans en Wolkers is Bomans vergeten.

Beetje lichtheid
Ondanks het droeve lot van Bomans, wil ik toch in mijn boek een beetje lichtheid. Een van de scènes die ik deze week (productie 1500 woorden) schreef, bevat dan ook een grappig detail, waar ik wel tevreden over was. Iemand die het toevallig las vond het echter niks. Michiel, een blote man die een boek voor zijn kruis houdt, moet dat nou, wil je echt zo nodig leuk doen? Ik begon te twijfelen. Misschien was het oubollig. Oordeel zelf:

Vroeg telefoontje
De volgende ochtend wordt Diederik hondsvroeg gewekt door een geluid dat hij na een tijdje herkent als zijn nieuwe werktelefoon, hij kan moeilijk aan de ringtone wennen. Het toestel ligt in de woonkeuken, waarvan de ramen geen vitrage hebben en hij is ongekleed, heeft zelfs een kleine erectie voor de verandering. Geen tijd om iets aan te trekken! Hij pakt het boek naast zijn bed en houdt dat voor zich terwijl hij naar de telefoon rent, die intussen stil is gevallen. Het boek achter zich houdend, loopt hij weer naar de slaapkamer en belt terug. Het is Iris.”
Diederik trekt na het gesprek met zijn collega een ochtendjas aan, stuurt een mailtje, legt zijn telefoon weer aan de voeding in de keuken en gaat nog even naar bed. Om een half uur later opnieuw te moeten opstaan voor de telefoon.

Functioneel grappig
Deze zinnen teruglezend, verdwijnt mijn twijfel. Natuurlijk is de scène een beetje plat, maar dat is ook de essentie. Diederik kon in zijn vorige functie buiten kantooruren ongestoord leven in een waardig tempo, passend bij zijn leeftijd. Op zijn nieuwe afdeling moet hij net als iedereen continu bereikbaar zijn en klaar staan op de gekste tijden. Hij moet zijn gewoontes daarbij aanpassen, maar dat kwartje valt niet snel bij deze voor mij heel herkenbare 60-jarige. En dus staat hij voor lul. Grappig? Niet voor Diederik.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.