Die angst dat het allemaal gelul is

Met de teller op 47.484 woorden nadert de kladtekst haar voltooiing. De planning is 50.000 woorden op 7 november, dus ik kan nog een paar productiedagen verliezen wegens andere bezigheden of schrijfkramp en toch het target halen. Mijn methode lijkt op het spontaneous prose-experiment van Jack Kerouac, schrijver van het in 2012 verfilmde On the road. Kerouac draaide het begin van een lange rol papier in de schrijfmachine en tikte op wat hij zag en dacht, een fles wijn binnen handbereik. Ik tik ook zo’n spontane, ruwe tekst, maar dan op een laptop en met koffie naast me. De dagproductie lees ik één keer door op typo’s en dubbele woorden. Sinds kort doet mijn vrouw Angeline Jansen nog een correctie en kijkt mijn redacteur Cécile Sanders of er heel domme fouten in staan. Dankzij hun welwillende inspanning kan er een redelijk schone concepttekst naar de meelezers. Hun feedback is de basis voor de definitieve tekst die ik in september 2016 hoop te voltooien.

Wandeling over de Zuidpier
Ik denk dat niemand 100 A4-tjes kan vullen zonder af en toe te denken dat een aantal passages gelul is of in ieder geval overbodig. Soms slaat de twijfel tijdens het schrijven al toe. Deze week bijvoorbeeld vertrekt Claudia voor een relationele time-out naar een vriendin. Diederik gaat wandelen op de zuiderpier van IJmuiden. Het is mistig. Hij voelt zich afgeleefd, uitgerangeerd en nutteloos. Als hij van de kop van de pier terugloopt, begint er echter iets te kriebelen, hij wordt opstandig en schreeuwt uiteindelijk dat hij zich niet opzij laat schuiven. Hij eist een plaats in de wereld, hij eist geluk. Een mooie scène, die abrupt wordt onderbroken.

Van achter de betonblokken komt een man in een dik vissersoverall naar Diederik toe. Hij is type kleerkast, maar zijn ogen staan vriendelijk.
“Gaat het een beetje?”
Diederik zwijgt beschaamd.
“Ik hoorde u schreeuwen, dus ik dacht, krijgt die kerel nou een aanval, want mijn zwager heeft dat ook wel eens, dat hij gaat schreeuwen en zo. Hij heeft er pilletjes voor, maar die vergeet hij soms.”
Diederik kijkt hem verlegen aan.
“Dank je, het gaat al.”
De man wil teruggaan naar zijn hengel, maar aarzelt, hij heeft waarschijnlijk wat van Diederiks woorden opgevangen.
“U riep iets over eisen. Bent u misschien van de bond? Ik heb namelijk een probleem op mijn werk.”
Dan klinkt er een belletje, de visser raakt vlug nog Diederiks schouder aan en haast zich naar zijn tuig.
“De gul is onder de kust,” roept hij over zijn schouder. “Daar moet je vlug bij zijn.”

Vervolgens wandelt Diederik verder. Nu ik de passage herlees, vind ik hem authentiek, maar wat de functie is, zou ik niet kunnen zeggen.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.