Waar ging dat boek ook al weer over?

Onvermijdelijk heb ik in de vakantie aanvankelijk veel aan Te grijs gedacht. Ik zag steeds leuke locaties voor scènes. Zoals de Romeinse brug van Cordoba in de middaghitte. Graag had ik Diederik en Claudia uit hun aironditioned auto laten stappen en deze lange brug opgeleid, aanvankelijk luidruchtig ruziënd, maar geleidelijk tot stilte gebracht door het geweld van de zon en, uiteindelijk bij de andere oever aangekomen, eensgezind in hun honger naar schaduw en verkoeling. Daarmee zou ik de hele roman samenvatten in één scène. Dit ambitieuze plan vervaagde echter naarmate mijn hoofd en lijf zich vulden met het Zuid-Spaanse hier en nu.

 

Een man in het nauw
Ik weet niet of de brugscène er ooit komt, want locaties in eigen land hebben de voorkeur. Een samenvatting van de roman heb ik al gemaakt. Een lezer wees me erop dat hij na alle blogs over het schrijfproces wel eens iets meer wilde horen over het verhaal zelf. Welnu, dat gaat over het moment in het leven van een man waarop wat hij doet allemaal niet goed meer is. Zijn grapjes en verhalen zijn minder gewenst, op het werk speelt hij een ondergeschikte rol, zijn liefdesuitingen zijn verkeerd en op het verkeerde moment. Lichamelijke gebreken doen hun intrede, ziekte en dood beginnen deel uit te maken van het dagelijkse leven. Dit proces leidt dikwijls tot trotse ontkenning en isolement, maar soms ook via acceptatie tot een nieuw positief levensgevoel.

Diederik heruitgevonden
Dit proces krijgt vlees en bloed in de vorm van de hoofdpersoon Diederik. We weten al van het eerste blog dat hij zestig jaar oud is en vreest darmkanker te krijgen. Die steeds toenemende angst blijkt terecht, maar de behandeling van zijn kanker is kansrijk. De tweede spanningsboog is de slijtage van Diederiks huwelijk met lerares Claudia, die bij hem weggaat en na de diagnose resoluut terugkeert. De derde rode lijn is Diederiks gedwongen aanpassing aan een nieuwe werkorganisatie en nieuwe technieken. Een invoelende, veel jongere collega begeleidt hem daarbij met stevige hand. We ontmoeten Diederik als hij verward is en gedemoraliseerd. Wanneer we afscheid nemen heeft hij zich heruitgevonden en weer zin in zijn bedreigde leven. De slopende behandeling van zijn ziekte valt buiten dit verhaal.

Nog steeds creatief
Ik heb ruim 70 pagina’s klad en nog 30 kantjes te gaan voor het concept klaar is. Dan moet ik er een gestructureerd en onderhoudend verhaal van maken. Bij die gedachte zakt de moed me in de schoenen, maar niet geschoten is altijd mis. Het belangrijkste is dat de creatieve stroom aanhoudt. Op mijn eerste ochtendlijke fietstocht kwam ik langs de door watergeweld ontregelde VU en zag meteen een dramatische ziekenhuisscène voor me, waarbij de door panische angst gekwelde Diederik met bed en al wordt geëvacueerd. Claudia komt aanstormen, maar door een administratieve fout is haar partner lange tijd onvindbaar. Weer een item voor het ideeënlijstje, samen met die brugscène. Ik heb weer zin om aan de slag te gaan.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.