Meelezers willen betere behandeling pensionado's

De meeste oordelen over de kladtekst zijn binnen en in het algemeen zijn ze positief en bemoedigend. Sommigen hebben kritiek op  de lichte ironie in bepaalde scènes. Een ervan gaat over Diederiks angst voor het zwarte gat van de pensionering. Hij en echtgenote Claudia bezoeken op advies van een vriendin een trendy kunstexpositie in Amsterdam. Geen show van meesterwerken, maar een depotselectie van televisiepersoonlijkheden. Diederik en Claudia bekijken de collecties en gaan dan voor Kaffee und Kuchen naar het museumrestaurant. Hier volgt de tekst.

fragment 1:Twee stents
“De meeste tafeltjes zijn bezet door ouderen die duidelijk alle tijd van de wereld hebben. Als Claudia naar de wc is, luistert Diederik naar de gesprekken. Over de expositie wordt weinig gepraat, die hebben ze bekeken, dat is klaar. Medische kwesties staan nu weer centraal.
“Gelukkig konden ze nog net een stent plaatsen,” zegt een heer aan het tafeltje naast hem.
”Ik heb er nu twee,” biedt zijn gesprekspartner tegen hem op. “Het maakt alle verschil.”
Iemand heeft op de tafel van Diederik een krant achtergelaten. Vijftigplusser kansloos op arbeidsmarkt staat er in grote letters Hij heeft het vaker gelezen, maar nu is hij zestig en vreest hij voor zijn baan. Hij zal geen nieuwe vinden en dan pensionado zijn.”

 

fragment 2: Verse spritsjes
“De heren naast hem maken blije geluiden. Ze krijgen spritsjes bij de koffie. Geen saaie verpakte koekjes, maar verse sprits. Een van de mannen, vlotter dan de andere, maakt er een grapje over tegen het meisje dat behalve koffie met sprits ook saucijzenbroodjes voor hen neerzet. De heren zijn niet dik, maar hebben een flinke buik. Net als meer bezoekers kijken ze uit het raam, waar hagel neerslaat op de straat en haar schaarse gebruikers.
“Achteraf een geluk dat mijn fiets zonder stroom stond,” merkt de vlotte op. ”En dat parkeren valt wel mee, ik vind het niet erg om een stukje te lopen en ik heb een paraplu.”
Iets verderop zit een grijs echtpaar met bijna identieke kleren te zwijgen. Ze hebben hun spritsjes op en beginnen nu aan de appeltaart. Geleidelijk voelt Diederik zijn keel dichtknijpen. Deze onthaaste wereld van de gepensioneerden zal ook zijn wereld worden.”

Retouchering gewenst
Een meellezer vindt het fragment hierboven een onsympathieke karikatuur van de pensionado’s. Hun levens hebben veel meer inhoud dan Diederik ziet. Ik heb moeite met die kritiek. Natuurlijk ziet Diederik een karikatuur van de situatie. Dat is namelijk de reden voor zijn angst. Andere meelezers waarderen de scene als leuk en doelmatig. Toch vinden ook zij dat ik de ouderen met iets meer warmte moet neerzetten, dat leest prettiger. Ik vind het verwennerij. Mijn gepensioneerden zitten lekker warm bij de koffie te chillen, terwijl het buiten hagelt. Ik verras ze met verse spritsjes en nu moet ik ze ook nog retoucheren met een warm penseel. Het zij zo. De lezer heeft altijd gelijk.

Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Wil je reageren? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld.