Veel mensen klagen over hun verhouding. Ze vragen zich af of ze niet de verkeerde partner hebben gekozen en twijfelen erover of ze niet op een doodlopende weg zijn beland. Ik zelf heb allerlei relationele problemen gehad, maar daar hoorde twijfel dat mijn partner de ware was niet bij.
Twee keer wilde ik apart gaan wonen. De eerste keer was toen Angeline tijdens een langdurig verblijf in het buitenland smoorverliefd werd. Haar gevoelens waren zo heftig dat ze hen niet durfde mede te delen. In de talloze brieven die ze mij schreef, meldde ze wel dat ze ziek was geweest en mij bijna ontvallen was, maar over haar minnaar schreef ze geen woord. Dat ze de liefde ontdekt had, daar had ik weinig moeite mee. Dat ze me belogen had, vond ik echter onvergeeflijk: ik zou haar immers nooit meer kunnen vertrouwen en dat was niet de manier waarop ik wilde leven.
Te krities
De tweede keer dat het bijna tot een breuk kwam was, toen ze voortdurend kritiek op mij leverde. Ik heb daar achteraf veel van geleerd, maar toen kon ik er geen koek van bakken en zij wist ook niet waar die agressie vandaan kwam. Geleidelijk besefte ik dat ik door de voortdurende aanvallen beschadigd raakte. Zo kreeg ik op mijn werk problemen terwijl de toestand in huis onhoudbaar werd. Tenslotte besloot ik om de zaak nog drie maanden een kans te geven en dan uit huis te gaan. Dat was een hele beslissing, omdat ik intussen drie kinderen had en vreesde dat die aan de moeder zouden worden toegewezen. Hoewel ik mijn voornemen geheim hield, was er toch iets in mijn houding veranderd. Dat ontging mijn partner niet en de situatie verbeterde aanzienlijk.
Twee kijven
Al schrijvend besef ik dat mijn verhalen niet zo van die andere verschillen. Het zijn de bekende verhalen: “als ze niet zo verliefd was geworden, had ze niet hoeven liegen”. “Als ze wat minder zou vitten, zouden we het heel gezellig hebben”. Het zijn eenzijdige verhalen die de schuld bij de ander leggen, alle schuld. Hoewel “twee kijven, twee schuld“ wat ongenuanceerd is, zijn conflicten waar een van de partijen schuldeloos is zeldzaam. Zeker heb ik ook fouten gemaakt, zowel tijdens de ruzie als in het algemeen, ik denk alleen maar aan mijn hinderlijke spraakzaamheid al is daar de laatste tijd verbetering in gekomen en ontwikkel ik mij de laatste tijd tot een groot luisteraar.
Hoopgevend is dat we niet tot de groep van de opgevers zijn gaan horen. Mijn partner heeft nooit meer tegen mij gelogen en het vitten is verleden tijd. Wij hebben elkaar nooit opgegeven en terecht.
(eindredactie: Angeline Jansen)
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt
op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer
als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als
URL: www.mn.nl. De
reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten