Perspectief dankzij pioenrozen

Het waren de pioenrozen die me weer hoop gaven. In hun vaas voor mijn open haard vormden zij een ensemble van varianten op het thema roodtinten. Ik genoot ervan, tot mijn verbazing. De verwachte verbetering van mijn conditie was omgeslagen in een terugval, waarin ik na een kwartier proberen hulp moest vragen bij het vastknopen van mijn schoenveters. Ook slaagde ik erin mijn onderhemd vijf keer verkeerd aan te trekken. Tenslotte haalde ik een ander hemd uit de kast. Hoewel het identiek was aan het vorige, trok ik het in één keer aan.

Meer en onaangenaam
Deze en soortgelijke ervaringen duwden mij in een diepe depressie. Wat was de zin van een leven met een ziekte die mijn competentie steeds verder ondermijnde? Ik heb mijn taken vervuld, tegenover mijn ouders, partner, kinderen en vrienden. Diploma’s heb ik behaald, voor geld gezorgd, geholpen, getroost en aangemoedigd, bemind.

In mijn nieuwe levensfase zou ik voor steeds onaangenamer taken hulp moeten vragen, het geduld van mijn geliefden tot het uiterste op de proef stellend.

Te somber
Nu heeft degene die dankbaar en opgewekt is nog iets te bieden, maar ik was cynisch en somber. Waarom zou ik verder leven? De pioenrozen gaven het antwoord: zij zullen er altijd zijn, en anders andere bloemen, andere schoonheid waarvan ik zal genieten. Ik zal hulpbehoevender worden, maar af en toe iets zien of meemaken wat de moeite waard is - en dat laten blijken.
Pas als ik geen schoonheid meer zie, is mijn tijd gekomen. Zover is het nog niet. Nuttige bloemen, die pioenrozen.

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam