Vóór mijn operatie was ik vijf dagen in de Vogezen op uitnodiging van mijn
middelste zoon, Laurens. De afspraak dateerde uit de tijd dat ik al wel de diagnose
CBS had, maar mijn conditie nog goed was. Dagelijkse wandeltochten van vele
uren, ze leken mij zonder meer mogelijk.
Groot en sterk
Toen wij twee weken
geleden wegreden, waren de verwachtingen sterk verminderd. We wandelden een
uurtje en dan moest ik rusten. Hij paste zich aan aan mijn ritme en telkens als
het pad te hobbelig was – en dat was voor mij dikwijls het geval – voelde ik
zijn hand op mijn arm om mij te ondersteunen. Het was heerlijk om een grote,
sterke man te hebben die over mij waakte.
En ook nadacht. Op een avond zei hij “Je zou twee papiertjes moeten nemen, op één schrijf je wat je kwijt bent geraakt en op het andere je wensen voor de toekomst. Dat eerste papiertje verbranden we dan.” Nu hadden we geen snipper papier in het vakantiehuisje, behalve op de wc. Het ene blaadje was snel vol met diverse verliezen (van evenwicht, zelfredzaamheid, zelfstandigheid onder andere). Het brandde goed.
Tegen mijn verwachting in, had ik ook voor het tweede blaadje nog gedachten en
meer dan dat ik wil genieten van de schoonheid van pioenrozen. Dat ik hulp zou
aanvaarden en niet afwijzen als een klein kind met een korzelig “zelf doen!” Dat
ik zou proberen te genieten van liefde die over mij wordt uitgestort. En zo ontdekte
ik dat ik toekomst had en er maar beter iets van kan maken.
De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan onder jouw naam geplaatst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten