Bejaard stel zorgt voor nieuw schrijfproject

 Ik ga weer schrijven! Non-fictie, maar niet zoals het blog, dat inhoudelijk alle kanten op schiet sinds mijn roman in druk en digitaal is verschenen. Bob Dylan krijgt de Nobelprijs voor literatuur: een post van het blog. Een bezoek aan de Duitse studentenstad Marburg: inspiratie voor het blog. Een kleinkind: idem. Een interessant boek gelezen: weer stof voor een post. Zo kom je wel aan 358 afleveringen. Dat ik nog steeds lezers heb, is een wonder. Meer lezers dan ooit zelfs, wat doet vermoeden dat veel mensen meer geïnteresseerd zijn in de persoon van de schrijver dan in zijn werk.

Gebreken
Ik kwam op het idee voor een dialoog met Angeline doordat zij op haar telefoon de boeken zat te lezen van Irvin Yalom, een breed georiënteerde psychiater aan Stanford University. Na Nietsches tranen (1992), Het raadsel Spinoza (2012) en De Schopenhauer kuur (2005) las zij De Therapeut (1996) en Een kwestie van dood en leven (2021). Dat laatste boek schreef hij samen met zijn hoogbejaarde vrouw bij wie een ongeneeslijke kanker was geconstateerd. Zelf kampte Yalom als eind tachtiger met evenwichtsproblemen. Voor beiden was het einde in zicht en zij besloten beurtelings te schrijven over wat hen bezig hield. De ongemakken van chemotherapie kwamen ter sprake, maar ook triviale vragen als: wat gebeurt er met de inhoud van mijn boekenkasten? En existentiële vragen als: waarom ben ik minder bang voor de dood dan ik verwacht had?

Onvergelijkbaar
Nu wil ik mij niet vergelijken met dat zeer succesvolle stel – Yaloms vrouw had ook gezaghebbende boeken geschreven en was net als haar man hoogleraar aan Stanford – maar hun idee is goed. Angeline heeft al een stukje geschreven over mijn ontdekking dat ik niet meer kan zwemmen. Nu ik weer.
Het lijkt me een slecht idee om de bloglezer met deze deprimerende materie te belasten. Bovendien valt het tikken van het blog me steeds moeilijker. De tekst komt vanzelf, maar hoe is dat wanneer ik niet langer tegelijk typ, maar aarzelend dicteer aan de pc? Ik denk dus dat ik voortblog als vanouds en stop als het niet meer gaat. Mijn bijdrages over mijn weg naar het einde dicteer ik aan de computer. Het is een nieuw project, ook technisch.

 De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam