Bucket list overbodig maken

Je wilt echt de tijd nemen voor het bezoek, je vriend alle aandacht geven. Maar de koffiefilters zijn op en de buren zijn oorverdovend aan het boren. Je wilt genieten van het bos en de kleuren van de lucht, maar je bent te dun gekleed en er zit een hardnekkige vlek op je linker brillenglas. Volgende keer beter, denk je, en zo gaan de jaren suboptimaal voorbij.

Elke dag feest
Om te voorkomen dat ze verzwelgen in de dagelijkse beslommeringen maken mensen een bucket list van hun belangrijkste wensen. Een wereldreis maken, parachute springen, van baan veranderen. Leuke dingen, als je ze bewust beleeft. Dan kun je je lijst afwerken, maar eigenlijk is dat overbodig, want het dagelijks wakker worden naast je geliefde is een heerlijke belevenis en de eerste slok koffie van de ochtend geeft een diepe bevrediging.

Veel mensen zeggen dankbaar dat ze na kanker intenser zijn gaan leven. Geconfronteerd met de eindigheid van hun leven schrappen ze verplichte nummers en concentreren zich op wat er echt toe doet. Ik benijd deze mensen. Ik heb zelf kanker gehad, maar meer dan een verzwakt evenwichtsgevoel en tintelende tenen heb ik er niet aan overgehouden.   

Gezonde 10
Die kanker heb ik wél overleefd en ik ben nu zeventig. “Nog tien gezonde jaren,” zegt mijn eindredacteur. “Gebruik ze goed.” Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. “De ouderdom is geen gevecht, maar een slachting,” constateert de hoofdpersoon terecht in Everyman (2006) van Philip Roth (1933-2018). Eén van de slachtoffers van de slachting is Roth’s schrijverschap, hij heeft het gevoel over zijn hoogtepunt heen te zijn.
Hoe zwaar de aftakeling hem valt, is uit zijn laatste boektitels af te lezen. Op het aanvaardende Everyman volgt Exit ghost (2007), Indignation (2008), Humbling (2009) en Nemesis (2010). De laatste titel verwijst naar de klassieke godin van wraak en straf.
Opvallend is dat Roth Everyman publiceerde toen hij 73 was, drie jaar ouder dan ik. Tot zijn 77-ste schreef hij nog drie boeken. Of hij bewuster en intenser leerde leven, weet ik niet. Wel is duidelijk dat hij zijn gezonde jaren goed heeft gebruikt.

Met dank aan Cécile Sanders (research) en Angeline Jansen (eindredactie) 

De simpelste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Jouw naam komt dan in het reactieveld