Bij de afsluiting van Te grijs 1.0 heb ik de cast nog eens kritisch bekeken. Ik streef naar een verhaal met een beperkt groepje personages, elk met één naam, zodat mijn toekomstige lezers gemakkelijk over hen kunnen praten. “Als ik Claudia was, zou ik ook weggaan bij die Sombermans van een Diederik.” Verder zou ik hopen dat mijn personages voor de lezer zo herkenbaar zijn, dat hij ze in zijn dagelijkse omgeving tegenkomt. ”Mijn nieuwe collega is een soort Iris. Een heel lange vrouw en die er met haar luide stem alles uitflapt.” ”Ze leek op Claudia uit het boek, je kon zien dat ze heel mooi geweest was.” Als lezers zo over mijn personages zouden praten, heb ik goed werk geleverd.
Overbevolkte romans
Het is zeker niet zo dat het succes van een boek afhangt van de laagdrempeligheid van de cast. Tolstojs epos over Napoleons inval in Rusland, Oorlog en vrede, heeft zeker tien belangrijke personages die naar goed Russisch gebruik op drie of vier wijzen worden aangeduid. Een nog sterker staaltje van literaire overbevolking is het ook verfilmde Wolf Hall van Hillary Mantel. Zij voert in het boek zoveel hovelingen van Hendrik VIII op dat ze een verklarende namenlijst van vier pagina’s toe moet voegen plus twee pagina’s genealogische verheldering. Aan de andere kant van het spectrum zit Steinbeck met The Pearl. De man die de reuzenparel vindt en zijn vrouw opereren in een naamloze omgeving. Nog Spartaanse is Hemmingway in The Old man ad te seal. De oude man is bevriend met een jongen die hem af en toe eten brengt. Die twee en een zwaardvis vormen de hele cast. De hoofdpersonen zijn bovendien naamloos. Voor deze geniale soberheid kreeg hij de Pulitzerprijs. Mantel zag haar exuberantie beloond met de Bookerprijs.
Twijfel over schoonmoeder
In de schaduw van de genieën heb ik als simpele krabbelaar gekozen voor soberheid. Ik voer een echtpaar op en eveneens onder naam drie vrienden en twee collega’s. Verder zijn er anonieme figuranten. Ik heb één twijfelgeval: Diederiks schoonmoeder, ooit zangeres en advocaat. Diederik gaat met haar lunchen. Zij weet dat er spanningen zijn in het huwelijk. Vervolgens legt ze haar mes neer en reikt naar zijn hand. “Het is nu allemaal zwaarder vanwege je leeftijd, op het werk wordt het moeilijker om mee te komen en lichamelijk loopt het natuurlijk niet meer zo gemakkelijk.” Heeft Claudia haar verteld over zijn teleurstellende prestaties in bed? Ze knijpt in zijn hand, ze kent hem, ze houdt van hem. “Als je het geluk niet bij elkaar vindt, dan vind je het nergens. Je schoonvader en ik hebben veel gemist, omdat we te ambitieus waren en te hard voor onszelf en voor elkaar. Jullie hebben meer ruimte voor de liefde, gebruik die.” Hij knijpt nu in haar hand. “Ik houd echt van Claudia, ik doe mijn best.” “Ik weet het, jullie doen het beter dan wij. Zullen we een klein toetje nemen met een likeurtje?”
Leuke vrouw, mooi huis ook
Deze naamloze schoonmoeder komt maar in één scene voor. Wat ze zegt is niet schokkend, maar ze is zo aardig. Bovendien woont ze geweldig leuk, ik heb het huis met plezier beschreven. Toch vrees ik dat deze darling gekilled moet worden. Doe ik het niet zelf, dan spreken de meelezers het vonnis wel uit. Ik zal haar missen.
Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Probleem met plaatsing? Klik de klaplijst achter Reageer als open en klik op Naam/URL. Voer je naam in en als URL: www.mn.nl. Alleen je naam komt in het reactieveld. Het reactieveld komt tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten