Voor velen is het één van de live events, als je de hartslag van een nog niet geboren kind hoort. In mijn geval van mijn kleinzoon, gisteren.
Ik heb al twee kleindochters van mijn oudste zoon. Strikt genomen maakt het natuurlijk geen verschil of het een jongen of een meisje is, maar toch maakt het wat uit dat ik nu een stamhouder krijg. Het voelt compleet, a job well done.
Ik voelde mij vereerd toen mijn schoondochter vroeg of ik het hartje van haar kind wilde horen. Van mijn oudste zoon mocht ik zijn telg al in de armen sluiten toen zijn vrouw en hij nog maar net van het ziekenhuis terug waren, Corona-epidemie of niet. Ik was de eerste, op de ouders, de andere grootouders en de vroedvrouw na. Een plechtig gevoel was het. Overigens maakte het mij toen niet uit of het een jongen of een meisje was. Het belangrijkste was dat mijn voortplanting geregeld was tot ver na mijn dood.
Zonder haast
Het hartje van mijn kleinzoon sloeg snel, maar zonder haast, het was vertrouwenwekkend. De ouders hadden het al vaak horen kloppen, maar voor mijn vrouw en mij was het de eerste keer dat we dit nieuwe leven hoorden.
Mijn zoon benadrukte dat het heel kwetsbaar was, de botten heel fragiel nog, een sterk hartje, maar nog nauwelijks vet en spieren. De komende maanden zal dat veranderen, zodat hij als een sterke baby ter wereld zal komen, en in zijn eerste uren de droogte en de kou van deze ruige wereld kan weerstaan.
Ouders hebben bewust of onbewust een idee wat hun kind moet presteren in het leven. Grootouders hebben daar niets mee te maken. Gelukkig.
(eindredactie: Angeline Jansen)
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten