Afscheid nemen is zo gek nog niet

Na mijn korte ochtendwandeling zit ik hier aan mijn bureau te piekeren. Ergens in de komende twee jaar zal ik afscheid moeten nemen. Ik weet nog niet precies hoe snel de ziekte voortschrijdt en welke ongemakken nog in het verschiet liggen, maar dat ik ergens in die periode het tijdelijke met het eeuwige moet verwisselen is zeker.

Kleinzoon

Ik ga ervan uit dat ik tot eind december in een draaglijke toestand ben, ook voor mijn vrouw Angeline. Dan is de geboorte uitgerekend van mijn derde kleinkind, het eerste kind van mijn middelste zoon Laurens en zijn vrouw Cécile en tevens mijn eerste kleinzoon. Daarna zal de kwaliteit van mijn leven bepalend zijn voor het tijdstip waarop ik de huisarts vraag om mij een dodelijke injectie toe te dienen en mij zo uit mijn lijden te verlossen.
Ik stel me zo voor dat ik ook mijn laatste nacht in bed met mijn echtgenote doorbreng, zoals de voorgaande nachten, en een paar uur zal kunnen slapen. Dan zullen de kinderen komen om mij samen met mijn vrouw uitgeleide te doen.

4 brieven
Op een nader te bepalen tijdstip zal ik mijn vier kinderen een brief overhandigd hebben, waarin ik wijze raad geef. Maar wat te doen aan mijn vrienden die vaak al langer in mijn leven zijn dan mijn kinderen? Hun raad geven lijkt mij zinloos: wie ben ik dat ik zou weten hoe ze hun leven zo goed mogelijk kunnen blijven vormgeven.
Hun loopbaan ligt achter hen en aan hun persoonlijk leven valt weinig meer te veranderen, maar zij vertegenwoordigen een schat aan herinneringen. Aan tijden van jeugd en kracht en overmoed, zoals ook is vastgelegd op talloze foto's. Ik krijg bijna zin om afscheid te nemen. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveldtevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Een mening over alles

Mijn echtgenote Angeline doet haar best om mij bij alles te betrekken. De vervanging van versleten autobanden, wat we die avond zullen eten, wat voor kleren ik zal dragen, welke route ik wil nemen voor mijn avondlijke wandeling, overal vraagt ze nog steeds mijn mening over. Vroeger had ik ook mijn mening over alles, maar dat is veranderd sinds ik ziek ben.

Beperkte horizon

Een van de kenmerken van de ziekte is dat alles je meer moeite kost, ook nadenken. Zelfs eenvoudige vragen als wat ik op mijn brood wil, veroorzaken soms hoofdpijn. Als ik twee van dergelijke vragen tegelijk moet beantwoorden, hoe simpel ook, dan blokkeer ik. Ik houd op met denken en zelfs een  neutrale zin als  “het maakt me niet uit” kan ik niet verzinnen.
Een ander kenmerk is de beperkte levensverwachting, in deze fase hoogstens 2 tot 3 jaar. De verkoop van de twee flats in de Rivierenbuurt heeft heel wat opgeleverd en na de aankoop van de flat in Buitenveldert bleef er nog genoeg over om een aantal jaren zorgeloos te kunnen leven, zeker omdat ik een aardig pensioen heb en Angeline ook wat gespaard heeft. Niettemin bleef ik financieel bezorgd, maar dat is nu voorbij. En hoewel ik merk dat we op een grotere voet leven dan voorheen, kan het me niks schelen, omdat het mijn tijd nog wel zal uitdienen.

Afscheid
Ik heb andere zorgen. Hoe het zal zijn om totaal hulpbehoefend te zijn en wanneer laat ik euthanasie plegen. Zal ik voor het einde terugschrikken en aarzelen? En het afscheid nemen, hoe zal dat gaan? Wil ik mensen iets meegeven waar ze iets aan hebben, of wil ik alleen maar terugblikken naar de lol die we hebben gehad. Dat zijn de vragen die mij nu bezighouden en hoeveel geld we per maand uitgeven, interesseert me niets. Vandaag is de oude klok teruggebracht die mijn grootvader heeft gekocht. De reparateur heeft 600 euro in rekening gebracht, maar het maakt me niet uit. Ik heb mijn klok terug, lopend en slaand. Jaren heeft hij stilgestaan op de schoorsteenmantel, omdat ik het geld niet wilde uitgeven. Nu denk ik: een probleem is opgelost en verder na mij de zondvloed.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Die geboorte wil ik nog meemaken

 De viering van het huwelijk van mijn middelste zoon vindt morgen plaats. De bruid is zwanger, de baby wordt in december verwacht. Dat hoop ik zeker nog mee te maken.

Behulpzaam
Als ik deze laatste jaren goed doorkom, kan ik tevreden zijn over mijn leven. Natuurlijk was ik graag gepromoveerd en had ik het graag verder gebracht in de journalistiek. Anderzijds heb ik mijn gezin en mijn echtgenoot in welvaart onderhouden. We woonden ruim in een van de betere buurten van Amsterdam, hadden behulpzame en trouwe vrienden en de vier kinderen hebben het goed gedaan. Eén is er zelfs miljonair op zijn 33ste. En mijn huwelijk is goed.

Links
Met een briljante broer die 2 jaar ouder was en als linkshandige in de jaren 50 was mijn leven niet eenvoudig, zodat ik er wat dat betreft zonder moeite afscheid van neem.

Het probleem zit in het feit dat  familie en vrienden meer van mij konden verwachten. Mijn ouders waren gezond en actief tot zij de 90 bereikten. Een aanval van darmkanker sloeg mijn lichaam af. Toch heb ik, nu ik de 70 gepasseerd ben, CBS, die mij in korte tijd in een hulpbehoevend wrak zal veranderen. Geen leuke reizen meer met mijn vrouw zoals bij de recente inkorting van de vakantie aan de Riviѐra is gebleken. Geen wekelijkse oppasbeurten meer bij de kleinkinderen. Weldra geen goede gesprekken meer, omdat ik het praten snel verleer.

Kontext
Ik heb gekozen voor euthanasie. Wanneer de dagen een last worden voor mij en de mensen om me heen, vraag ik de dokter om er een einde aan te maken. Ik geloof in een leven na de dood waarin we elkaar terugzien, zij het in een volstrekt andere context. Het afscheid is dus niet definitief, maar zal mij evengoed zwaar vallen.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

Mijn vrouw kreeg het Spaans benauwd

Veel mensen zijn wegens het slechte weer vervroegd teruggekomen van vakantie.  Ook wij hebben de vakantie afgebroken. Niet zo zeer de meteorologische situatie, als wel mijn gezondheid was de reden. 

 

Kort van duur
Anders dan voorgaande jaren was het aan de Riviѐra grijs en regenachtig, zij het dat de temperatuur aangenaam was en de buien van korte duur. De stralende zon en de blauwe hemel waren er echter maar af en toe. Dat was een tegenvaller, maar ik had gelukkig een spannend boek op mijn e-reader. De heenreis van vier dagen was goed verlopen en ik vertrouwde erop dat ik op de geaccidenteerde camping  binnen een paar dagen mijn weg wel zou vinden. Ik was wat wankeler dan gebruikelijk, maar daarover maakte ik me geen zorgen, omdat ik gewend ben dat het mij voortdurend inspanning kost om overeind te blijven. 

Dramatisch vallen

Bij mijn vrouw Angeline gingen echter de alarmbellen af, toen zij me steeds vaker fysiek moest helpen om uit de tuinstoel omhoog te komen. Zij had visioenen van dramatische valpartijen, opname in een Frans ziekenhuis en een moeizaam transport naar Nederland, waarbij zij het thuisfront voortdurend op de hoogte moest houden. Voor haar was het niet een periode van ontspanning, maar van voortdurende stress. Op een gegeven moment zei ze dat ze naar huis wilde. Ik was verrast en voelde het als een vorm van verraad: onze laatste vakantie samen wilde zij voortijdig afbreken!  

Ik vroeg een dag respijt en stemde toen in. Onmiddellijk verbeterde haar humeur en op de terugweg was Angeline zelfs uitbundig. Thuisgekomen bleek ik zelfredzamer dan op de camping, wat haar het gevoel van vrijheid gaf.

Lastige situatie
Angeline zit in een moeilijke positie. Ze registreert iedere achteruitgang. Ook wanneer ik zelf een oplossing heb bedacht voor het functieverlies, bij voorbeeld door de handeling te schrappen of een alternatief te bedenken. Probleem opgelost en al bijna vergeten. Voor mij is het in zekere zin het gemakkelijkst te dragen, omdat ik het moet doen met wat mij overblijft. Vrienden en familie zien scherp wat ik niet meer kan. Ik daarentegen moet leven met wat mij resteert. Zo zie ik ook mijn mislukte vakantie. We zijn eerder teruggegaan, maar het regende ook best veel.  

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam