vrijdag 1 november 2024

Blog is af

 Na 410 blogs geef ik de pijp aan Maarten. Het wordt mij om motorische redenen bijna onmogelijk om nog een blog te schrijven. Bovendien gebeurt er in de tijd die mij nog rest te weinig om nog voluit over te bloggen. Ik vraag a.s. maandag aan de huisarts of zij het proces wil starten dat uiteindelijk tot euthanasie zal leiden.


In de afgelopen acht à negen jaar heb ik het blog steeds met veel plezier gemaakt. Na mijn pensionering bepaalde het blog mijn weekritme. 

Ik dank Cécile en Angeline voor de literaire en redactionele medewerking.
Zonder lezers had ik dit nooit gedaan. Ik dank je voor je belangstelling.


Michiel Nooren


vrijdag 25 oktober 2024

Lezen of niet

Hoe zal ik de komende maanden doorkomen, want mijn mogelijkheden zijn beperkt.




Zelfs lezen

Autorijden en fietsen liggen ver achter mij, maar nu begint zelfs lezen een probleem te worden. Ik kan het nog wel, korte passages, maar na een paar pagina's worden mijn ogen schraal en willen dicht gedaan worden. Kunsttranen tegen  droge ogen helpen niet. Ik dacht tot voor kort dat ik altijd zou kunnen lezen, maar dit vermaak dreigt mij uit handen geslagen te worden.

Maar luisterboeken, zeggen mensen, die zijn er zat. Ik geef toe dat ik In de ban van de Ring goeddeels beluisterd heb, jaren geleden, op Sicilië tegen de achtergrond van de Etna. Sindsdien heb ik het luisterboek niet gemist en was ik tevreden met het conventionele boek.


De Beauvoir

Er is een ander probleem. Ik probeerde laatst van Simone de Beauvoir Schone schijn te lezen, maar ik kwam er niet doorheen, terwijl ik mij herinner dat ik het met rode oortjes heb gelezen toen ik het voor het eerst las, maar dat is dertig jaar geleden. Het kan zijn dat ik de materie toen interessanter vond dan nu. De tijd is veranderd, wat toen spannend was, is dat nu niet meer.

En tot slot lees ik moeilijke boeken niet meer zo graag. Liever de wereldwijde bestseller No greater love van Danielle Steel dan Simone de Beauvoir. Of is de tijd waarin ik boeken lees helemaal voorbij? 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam.

vrijdag 18 oktober 2024

Dies irae nadert

Ik val nogal eens, maar nu vaker dan één keer per week, de laatste week zelfs om de dag. Je kan wel zeggen dat ik moeite heb om overeind te blijven. Het gaat meestal goed, maar dat is een kwestie van geluk.   




Snel achteruit

Mijn zorgzame Angeline heeft al een rolstoel besteld, zo erg is het. Het gaat zo rap dat ik betwijfel of ik de geboorte van mijn kleinzoon nog meemaak en dat is over drie maanden. De dokters zien verdere verslechtering aankomen en bereiden mij voor op het ergste.


Doodsdrift

Ik hecht nog wel aan mijn leven, maar betrap mij erop dat ik steeds vaker de dood als het einde van mijn lijden zie. Nog is het niet zover, maar het moment nadert om afscheid te nemen, hopelijk nadat ik mijn kleinzoon heb gezien. Dat vind ik heel belangrijk en de rest is freewheelen, al blijft het een hele stap om met mijn leven te breken en de boel de boel te laten. 

Ik heb het gevoel dat ik een beetje de eenvoudigste oplossing kies, maar ik heb natuurlijk weinig keus. Met of zonder euthanasie, my days are numbered.


(eindredactie: Angeline Jansen)


De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam.


vrijdag 11 oktober 2024

Vandaag geen blog 408

Heden geen blog, omdat Michiel gevallen is.

Hij is niet of nauwelijks gewond, maar moest bijkomen van de schrik.

Volgende week vrijdag is het weer blog-dag.

Groetjes, Angeline


vrijdag 4 oktober 2024

Het geheim van de smid

Ik ben gestopt met mijn dagelijkse, zelfstandige ochtendwandeling. Ik wandel nog wel iedere ochtend, maar nu met Angeline en hand in hand.  
Hoewel ik nergens steun zocht, was de kans om te vallen te groot geworden. Met een duizelend hoofd heb ik honderden keren dit avontuur volbracht, zonder ongelukken, en nu is het Schluss.



Zwemmen te gecompliceerd

Ik heb al van een lange reeks bezigheden afscheid genomen. Drie jaar geleden ben ik opgehouden met autorijden, tot intense opluchting van mijn vrouw. Ikzelf had overigens het gevoel dat ik veilig reed, ondanks knipperende en toeterende medeweggebruikers. Daarna kreeg ik van de neuroloog de raad om een helm te dragen bij het fietsen, gevolgd door het advies om helemaal van dit vervoermiddel af te zien. Vorig jaar ontdekte ik in het zwembad van de camping dat ik niet langer in staat was te zwemmen, ik was vergeten hoe dat moest. Toen besefte ik pas dat een kind moeite moet doen om zwemmen te leren en dat het een gecompliceerde beweging is.


Verborgen handicaps

Het is een lange reeks handelingen die ik niet meer kan verrichten en het wonderlijke is dat ik de meeste ook niet mis. Niet kunnen fietsen in een wijk als Buitenveldert is niet handig, maar het winkelcentrum is  gemakkelijk te belopen als iemand mijn hand pakt.
Zo gaat het met alles. Ik kan mijn hemd zelf aandoen, maar het is prettig als een ander dat doet.
De truc is alle trots te laten schieten en je te laten helpen. Doe je dan echt niks? Ten eerste is er nog genoeg te doen, want wat ik wél kan,  gaat ontzettend traag.Ten tweede is er nog een hoop te doen als niemand kijkt. Stiekem.  

.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


vrijdag 27 september 2024

Het lachen is mij vergaan

Vroeger stond ik er om bekend dat het met mij altijd lachen was.Tegenwoordig is het lachen me vergaan. Niet alleen omdat ik ziek ben; ook de politiek heeft mij minder vrolijk gemaakt.

Doodgezwegen
Het gaat mij niet om het electorale succes van Geert Wilders. Een ruime meerderheid van de kiezers vindt instroom van asielzoekers een probleem en de politiek heeft niet naar hen geluisterd. Wellicht omdat het geen groot probleem is en omdat de zaak gevoelig ligt in het buitenland. Wat de reden ook moge zijn, het publiek voelt zich gepiepeld en heeft de PVV de grootste partij gemaakt. 

Wat nieuw is, is dat je over dit vraagstuk niet kan praten, ook niet als je juist meer buitenlanders wilt toelaten. 

Gekoppeld
Hetzelfde geldt voor het klimaatprobleem. Zelfs het vragen naar de omschrijving daarvan wekt al wantrouwen. Verder zijn het klimaatprobleem en kernenergie onlosmakelijk verbonden. Zelfs met hen die geloven dat het vijf voor 12 is voordat het land zal overstromen, is kernenergie onbespreekbaar.

Complicerende factor hierbij is dat klimaat en de komst van buitenlanders door de PVV aan elkaar gekoppeld zijn, wat tegenstanders van die partij al snel doet vermoeden dat de keuze voor kernenergie automatisch betekent dat je tegen buitenlanders bent en omgekeerd.

Dakloos
Het milieuprobleem heeft mij politiek dakloos gemaakt. Jarenlang heb ik gestemd op D66 omdat dit het redelijk alternatief was. Mede door Rob Jetten is de partij  veranderd van een pragmatische partij in een getuigenispartij, die koste wat het kost Nederland tot voorbeeld voor de rest van de wereld wil maken waar het zijn versie van de energietransitie betreft. Massaal hebben de kiezers Jettens partij de rug toegekeerd, inclusief ondergetekende. Dat was zo gepiept; nieuwe vrienden maken is een kwestie van jaren. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


vrijdag 20 september 2024

Troonrede gemist

Toch vind ik dat die baard de koning niet flatteert, bedacht ik, terwijl ik naar de troonrede keek. Een deel van wat de monarch zou zeggen was al uitgelekt, maar ook in die gevallen is het belangrijk om precies te weten wat de regering van plan is, want de media geven vaak een vertekend beeld.

Doorgeefluik
De troonrede is ongetwijfeld een van de belangrijkste redevoeringen van het jaar. Al meer dan 200 jaar geldt de grondwettelijke plicht om de plannen van het kabinet bekend te maken. Aanvankelijk waren dit de plannen van de koning zelf, maar na 1848 kregen de ministers hun eigen verantwoordelijkheid en hun eigen taak en werd de koning steeds meer doorgeefluik van hun voornemens.

Onder de Republiek waren de Oranjes in hun paleizen slechts ambtenaren, die uitvoerden wat hen door de Staten-Generaal was opgedragen. Pas nadat Napoleon verslagen was, werd Nederland een koninkrijk en dat is het nog steeds, zoals moge blijken uit de troonrede die Willem Alexander uitspreekt.

Bitter weinig
Daarvan heb ik dit jaar bitter weinig meegekregen. Ik was al laat toen ik begon te kijken en meteen kwam er iemand binnen, die mij omstandig uitlegde waarom het beter was dit soort programma's op het journaal te bekijken. Toen ik dat gepareerd had door te zeggen dat ik de letterlijke tekst wilde horen, kwam iemand de kamer in die de televisie totaal negeerde en een verhaal begon te doen, dat in de verste verten niet met de troonrede in verband te brengen viel. Ik heb de televisie toen maar uitgedaan. De hoogtepunten zou ik wel op het journaal zien.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 


vrijdag 13 september 2024

Hartslag boezemt vertrouwen in

Voor velen is het één van de live events, als je de hartslag van een nog niet geboren kind hoort. In mijn geval van mijn kleinzoon, gisteren.



Vereerd

Ik heb al twee kleindochters van mijn oudste zoon. Strikt genomen maakt het natuurlijk geen verschil of het een jongen of een meisje is, maar toch maakt het wat uit dat ik nu een stamhouder krijg. Het voelt compleet, a job well done.

Ik voelde mij vereerd toen mijn schoondochter vroeg of ik het hartje van haar kind wilde horen. Van mijn oudste zoon mocht ik zijn telg al in de armen sluiten toen zijn vrouw en hij  nog maar net van het ziekenhuis terug waren, Corona-epidemie of niet. Ik was de eerste, op de ouders, de andere grootouders en de vroedvrouw na. Een plechtig gevoel was het. Overigens maakte het mij toen niet uit of het een jongen of een meisje was. Het belangrijkste was dat mijn voortplanting geregeld was tot ver na mijn dood.


Zonder haast
Het hartje van mijn kleinzoon sloeg snel, maar zonder haast, het was vertrouwenwekkend. De ouders hadden het al vaak horen kloppen, maar voor mijn vrouw en mij was het de eerste keer dat we dit nieuwe leven hoorden.
Mijn zoon benadrukte dat het heel kwetsbaar was, de botten heel fragiel nog, een sterk hartje, maar nog nauwelijks vet en spieren. De komende maanden zal dat veranderen, zodat hij als een sterke baby ter wereld zal komen, en in zijn eerste uren de droogte en de kou van deze ruige wereld kan weerstaan.   

Ouders hebben bewust of onbewust een idee wat hun kind moet presteren in het leven. Grootouders hebben daar niets mee te maken. Gelukkig.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 6 september 2024

Kinderen worden schaars goed

De meeste vrouwen willen uiteindelijk kinderen. Zo rond hun 30e begint de biologische klok bij de meesten te tikken. Ze beseffen dat een aanzienlijk deel van de vruchtbare jaren achter hen ligt en hebben een partner voor het leven gevonden. Een aanzienlijke minderheid is nog niet zover of heeft twijfel aan de voortplanting as such.

Ingrijpend 
Het besluit om kinderen te nemen is zoals bekend ingrijpend. Meestal loopt de loopbaan schade op, terwijl de zwangerschap en de bevalling ook al geen feesten zijn. Bovendien is kinderen krijgen geen eenvoudige zaak. Zwanger worden duurt meestal langer dan verwacht en regelmatig  komt het er helemaal niet van. Behalve een anticlimax is dat ook een blijvende gebeurtenis, want je hebt je voorbereid op een ander leven, dat zich toch niet voordoet. Het is als met verliefdheid: het is makkelijk om verliefd te worden, maar het is moeilijker om er vanaf te komen.

Mislukt
Vroeger was het vanzelfsprekend om kinderen te krijgen en was een kinderloos huwelijk een mislukking, wat meestal aan de vrouw werd toegeschreven, tenzij de man overduidelijk faalde in zijn mannelijke plicht. Het huwelijk was ook in andere opzichten zakelijker. Doordat de mannen- en de vrouwenwereld goeddeels gescheiden waren, verwachtte niemand moonlight and violins van het samenleven van man en vrouw. Het ging erom een goede man te trouwen die zijn echtgenote respecteerde, wat onder andere inhield dat hij zijn vrouw niet voordurend lastig viel met zijn vleselijke lusten.

Samenleven
Dat is allemaal veranderd sinds man en vrouw kunnen samenleven in hartstocht, zonder dat er kinderen van komen. Dat stelt dat de mensen - en met name ambitieuze vrouwen - voor een keus tussen werk en moederschap die vroeger niet bestond. Het tijdstip valt bovendien ongelukkig, omdat de meeste mensen dan hun loopbaan hebben gekozen en daarin verder willen komen.

Nu is het zo dat vrouwen die uit de kinderen zijn meer in trek zijn dan jonge meiden, omdat zij verantwoordelijkheid hebben gedragen. Dat neemt niet weg dat ze kampen met de tijd die de meeste mannen in hun loopbaan hebben geïnvesteerd, maar die zij hebben besteed aan de opvoeding van de kinderen, met wie zij door de zwangerschap een intensievere band hebben dan mannen.

Toch doen
Ondanks die onderbreking van het carrièrepad besluit een meerderheid van de vrouwen nog een kind te nemen. Wel beperken ze het aantal tot 1 of 2, wat tot een internationale krimp van de bevolking zal leiden. Jonge mensen worden schaars en daardoor kostbaar. Dit zal vroeg of laat de waardering voor het moederschap opstuwen, ook financieel.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

vrijdag 30 augustus 2024

Wie wil mij als vriend

Vrienden zijn voor mij van het grootste belang, ook nu ik kinderen en kleinkinderen heb. Waarom sommige mensen mijn vrienden zijn geworden en andere niet, is een onbeantwoordbare vraag.

 


Geen uitslovers
Al mijn vrienden zijn serieuze mensen die doen wat ze zich voornemen. Dat wil niet zeggen dat ze altijd bereiken waar ze naar streven, maar de meesten zijn afgestudeerd en vaak ook gepromoveerd, maar zelfs die laatsten laten zich niet op hun kennis voorstaan. Uitslovers zijn het niet. Men woont fatsoenlijk en rijdt bijvoorbeeld in functionele auto's, niet meer. Sommige hebben het verder gebracht dan anderen en krijgen daarvoor ook waardering, maar in wezen zijn allen voor mij gelijk, dat wil zeggen dat ze allen de specifieke kenmerken hebben die ik waardeer. Allen praten gemakkelijk en hebben het geduld naar mij te luisteren, maar de een is in geschiedenis en politiek geïnteresseerd en de ander geeft de voorkeur aan persoonlijke observaties en filosofische beschouwingen. 

Alleen een vismaat
Op de lagere school had ik een enkele vriend, een vismaat eigenlijk, die ik had opgedaan bij een van de vele watertjes waaraan onze nieuwbouwwijk rijk was. Pas toen ik was blijven zitten in de tweede klas middelbare school, maakte ik twee vrienden en dat was voorlopig genoeg. Later kreeg ik daar meer vrienden. Evenals toen ik naar de universiteit ging en in de tijd dat ik kinderen kreeg die naar de opvang gingen en met andere kinderen optrokken, waarvan de ouders elkaar lagen. Aan het werk heb ik drie vrienden overgehouden waarvan er twee helaas zijn overleden.

Hoe kom je aan je vrienden? Voorspelbaarheid is hier het sleutelwoord. Het delen van hartsgeheimen, terwijl daar geen aanleiding voor bestaat, is taboe. Je moet normaal zijn met een stukje extra, want anders ben je saai. Pas op mijn 14e leden leerde ik de juiste verhouding tussen die twee kennen. Toen heb ik mezelf niet meer afgevraagd “bij wie wil ik graag horen?”. Nee, ik draaide het om: "Wie wil er misschien bij mij horen?” Met hem zal ik mij aanvrienden. Althans proberen vriendschap te sluiten, omdat de beslissing bij de andere partij ligt.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


 

vrijdag 23 augustus 2024

Harris maakt goede kans tegenover Trump

Kamala Harris zal het opnemen tegen Donald Trump. Zij maakt een goede kans om in januari de eed af te leggen als president van de Verenigde Staten, ook wel God's Own Country genoemd.

 


Crimineel
Donald Trump is officieel een misdadiger en zijn strafblad is groot. Nu is het zo dat presidenten van de Verenigde Staten niet altijd een onbesproken faam hebben. Kennedy zat achter de vrouwen aan en zijn opvolger Johnson verzamelde een aantal lucratieve radiofrequenties op naam van zijn vrouw. Reagan toonde een opmerkelijk zwak geheugen bij de Iran contra-affaire. Door de rechter werden ze niet veroordeeld, maar Trump wel. Op hem stemmen is een officiële misdadiger steunen.

Weinig actie

Trumps bewind belooft weinig actie en hij staat symbool voor de oude mannen die het zo goed weten en die de baas zijn. Dan Harris. Zij symboliseert de toekomst van het land, waarin huidskleur geen rol speelt. Haar ouders zijn allebei niet-blanke immigranten, die het desondanks goed hebben gedaan en hun dochter is een kansrijke presidentskandidaat.

Het is niet dat ik Harris begaafder vind dan Donald Trump. Het is gewoon tijd dat de zaak wordt opgeschoond. Zoals de achterlijke wapenwetgeving en het ontbreken van een ziekenfonds. Wat een bewindspersoon bereikt, wordt in hoge mate bepaald door de manoeuvreerruimte en die is zeer beperkt. Belangrijker is dat hij een kind van zijn tijd is. Kamala is een kind van haar tijd en Trump is een has been.


(eindredactie: Angeline Jansen)


De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 16 augustus 2024

Een soort voorlopig leven

Sommige dingen blijven je bij en je weet niet precies waarom. Zo zei de vader van een vriend eens dat hij de studententijd de gelukkigste periode van zijn leven vond. Ik vond dat ongepast tegenover zijn vrouw, die immers de sleutel was tot geluk, maar zij reageerde niet. 





Intellectuele ballast

Ze was het kennelijk gewend dat mannen hoog opgaven over hun studententijd. Zij kwam zelf uit een milieu waar de universiteit onbekend was en in ieder geval een mannending. Een enkel meisje studeerde een taal maar maakte de studie meestal niet af. Zodra ze de ware had gevonden, was haar studie overbodig geworden. Zij was in het huwelijk verantwoordelijk voor de kinderzorg en de zorg voor haar man natuurlijk. Daarvoor had ze geen graad in de Franse of Spaanse taal nodig.


Lezen en lullen

Intussen neig ik hem gelijk te geven. Je had een zekere status die tot niets verplichtte. Je kon zo lang over de studie doen als je goed vond. Sommige studenten deden jaren niets dan feesten of tobben. Tot je 30e was er niets aan de hand met je studieduur. Pas daarna was die studentenperiode voorbij en werd het tijd om een baantje te zoeken.Tot die tijd wisselden vrije tijd en studie elkaar af. Ik studeerde zelf geschiedenis omdat ik dat leuk vond. Dat wil zeggen dat ik altijd zat te lezen, hetzij verplichte boeken voor een tentamen, hetzij interessante boeken over geschiedenis.

Moe gelezen ging je zo rond elf uur ‘s avonds eens kijken of er iemand van je vrienden thuis was om te praten over de boeken die je had gelezen, de politiek en soms over relaties met de andere sekse.


Overvolle treinen

Toen de studie achter de rug was ging ik werken. Toen ontdekte ik pas waar de meeste mensen mee bezig waren, namelijk op tijd op je werk komen en na het werk zo snel mogelijk weer naar huis. Ik moest me in overvolle treinen persen, vaak twee keer, in verband met overstappen. Ja, en inspraak, die had je niet, je deed wat de baas zei. Tenzij je ruzie wilde en daar was ik niet in geïnteresseerd. Ik wilde het vak leren en er carrière in maken. Kortom, mijn echte leven was begonnen. Het heerlijke studentenleven was voorbij. 


(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebookof michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

 

vrijdag 9 augustus 2024

Hoe ouder, deste sentimenteler

De ouderdom komt met gebreken en daar neemt mijn lichaam als CBS-patient een  extra voorschot op. Tegelijk word ik ook sentimenteler en dat is niet alleen een nadeel.


Alles wordt minder
Het lichaam wordt stijver en allerlei pijntjes doen hun intrede. Verder neemt het uithoudingsvermogen af. Het gezichtsvermogen wordt minder en ook het gehoor wordt minder. Bijna iedereen boven een bepaalde leeftijd is brildragend en dat is normaal. Anders ligt het bij het gehoorverlies. Mensen worden boos als ze iets niet verstaan en wijten het aan zacht praten, slecht articuleren of achtergrondgeluiden. Doof zijn is nog altijd een schande en dat is de reden waarom veel mensen weigeren een hoortoestel te dragen.

Tranen met tuiten
Een ander ouderdomsverschijnsel is een toename van het aantal keren dat ik tot tranen toe bewogen ben. Als ik in een relationele crisis zou zitten - maar daar doen we niet meer aan -, is het normaal om te huilen. Idem als ik op tv een reportage over Gaza of Oekraïne bekijk. 

Maar het gaat over de grens van verantwoord huilen als ik naar een romcom zit te kijken en dan precies ga huilen wanneer het de bedoeling is, terwijl dat vaak ten overvloede ook nog eens wordt voorgedaan. Verder ben ik in tranen bij gevallen van onrecht en tegenslagen waar mensen echt niks aan kunnen doen.

Mijn echtgenote Angeline is blij met de verlaging van mijn interne drempel op mijn sentimentaliteit en vindt het natuurlijk overkomen. Ik ben geneigd het met haar eens te zijn, maar ik heb toch een punt van twijfel. Dat ik nooit gehuild heb om mijn ziekte. Geen moment.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

 

vrijdag 2 augustus 2024

Het huwelijk is terug

Het  huwelijk zou verdwijnen, het was een ossefied structure, net als de gewoonte om je hoogleraren met professor aan te spreken. Wat ervoor in de plaats zou komen wisten wij niet. De cultus om de professor heen is spoorloos verdwenen, maar het huwelijk is helemaal terug.



Romantische plek

Dat mijn oudste zoon ging trouwen, is achteraf gezien niet zo vreemd. Hij en zijn vrouw willen dingen netjes doen, zoals het hoort. Zo werd ik een keer gecorrigeerd omdat ik een houten lepel aan een van de kinderen gaf om mee te spelen, in plaats van een stukje speelgoed dat daarvoor bedoeld was.

Dat hij zijn aanstaande ten huwelijk vroeg op een romantische plaats was niet zo verbazend, maar dat het huwelijk op een kasteeltje plaatsvond en dat haar vader haar moest weggeven wel. Even dacht ik dat ze de traditie volgde, maar dat was niet waar, want de vader moet traditioneel toestemming geven voor het huwelijk, maar daar was in dit geval geen sprake van. Ook was de bruid in verwachting, wat vroeger een schande was.


Door haar broer
Drie jaar later vertelde mijn een na oudste zoon dat hij zijn geliefde ten huwelijk had gevraagd, tijdens de wintersport in de sneeuw. De plechtigheid op het stadhuis was een formaliteit, maar vier maanden later vond de viering plaats, op een partyboerderij met speeches en alles. Omdat ik wegens mijn ziekte deze keer geen speech kon houden, had mijn zoon bedacht dat ik hem kon weggeven. Vervolgens werd het stel zogenaamd in de echt verbonden door haar broer, die dit deed met zoveel verve dat de plechtigheid op het stadhuis op de achtergrond raakte.


Roze koeken

Ook in mijn wijdere omgeving trouwen de kinderen de een na de ander, zodat op dit gebied van vermolmde structuren geen sprake kan zijn. Toen Angeline en ik gingen trouwen was dat omdat ik dan niet in militaire dienst hoefde, een andere reden was er niet. Wij trouwden op maandag omdat het dan gratis was. De plechtigheid was sober en naderhand gingen we koffie drinken met de twee getuigen. Bij wijze van traktatie namen we er roze glacé koeken bij. Vervolgens gingen we weer aan de studie. De ouders werden naderhand op de hoogte gebracht. We waren voorlopers, op een toestand die nooit is gekomen. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveldtevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 26 juli 2024

Afscheid nemen is zo gek nog niet

Na mijn korte ochtendwandeling zit ik hier aan mijn bureau te piekeren. Ergens in de komende twee jaar zal ik afscheid moeten nemen. Ik weet nog niet precies hoe snel de ziekte voortschrijdt en welke ongemakken nog in het verschiet liggen, maar dat ik ergens in die periode het tijdelijke met het eeuwige moet verwisselen is zeker.


Kleinzoon

Ik ga ervan uit dat ik tot eind december in een draaglijke toestand ben, ook voor mijn vrouw Angeline. Dan is de geboorte uitgerekend van mijn derde kleinkind, het eerste kind van mijn middelste zoon Laurens en zijn vrouw Cécile en tevens mijn eerste kleinzoon. Daarna zal de kwaliteit van mijn leven bepalend zijn voor het tijdstip waarop ik de huisarts vraag om mij een dodelijke injectie toe te dienen en mij zo uit mijn lijden te verlossen.
Ik stel me zo voor dat ik ook mijn laatste nacht in bed met mijn echtgenote doorbreng, zoals de voorgaande nachten, en een paar uur zal kunnen slapen. Dan zullen de kinderen komen om mij samen met mijn vrouw uitgeleide te doen.


4 brieven
Op een nader te bepalen tijdstip zal ik mijn vier kinderen een brief overhandigd hebben, waarin ik wijze raad geef. Maar wat te doen aan mijn vrienden die vaak al langer in mijn leven zijn dan mijn kinderen? Hun raad geven lijkt mij zinloos: wie ben ik dat ik zou weten hoe ze hun leven zo goed mogelijk kunnen blijven vormgeven.
Hun loopbaan ligt achter hen en aan hun persoonlijk leven valt weinig meer te veranderen, maar zij vertegenwoordigen een schat aan herinneringen. Aan tijden van jeugd en kracht en overmoed, zoals ook is vastgelegd op talloze foto's. Ik krijg bijna zin om afscheid te nemen. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren isvia facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveldtevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op deklaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam










vrijdag 19 juli 2024

Een mening over alles

Mijn echtgenote Angeline doet haar best om mij bij alles te betrekken. De vervanging van versleten autobanden, wat we die avond zullen eten, wat voor kleren ik zal dragen, welke route ik wil nemen voor mijn avondlijke wandeling, overal vraagt ze nog steeds mijn mening over. Vroeger had ik ook mijn mening over alles, maar dat is veranderd sinds ik ziek ben.




Beperkte horizon
Een van de kenmerken van de ziekte is dat alles je meer moeite kost, ook nadenken. Zelfs eenvoudige vragen als wat ik op mijn brood wil, veroorzaken soms hoofdpijn. Als ik twee van dergelijke vragen tegelijk moet beantwoorden, hoe simpel ook, dan blokkeer ik. Ik houd op met denken en zelfs een  neutrale zin als  “het maakt me niet uit” kan ik niet verzinnen.
Een ander kenmerk is de beperkte levensverwachting, in deze fase hoogstens 2 tot 3 jaar. De verkoop van de twee flats in de Rivierenbuurt heeft heel wat opgeleverd en na de aankoop van de flat in Buitenveldert bleef er nog genoeg over om een aantal jaren zorgeloos te kunnen leven, zeker omdat ik een aardig pensioen heb en Angeline ook wat gespaard heeft. Niettemin bleef ik financieel bezorgd, maar dat is nu voorbij. En hoewel ik merk dat we op een grotere voet leven dan voorheen, kan het me niks schelen, omdat het mijn tijd nog wel zal uitdienen.

Afscheid
Ik heb andere zorgen. Hoe het zal zijn om totaal hulpbehoefend te zijn en wanneer laat ik euthanasie plegen. Zal ik voor het einde terugschrikken en aarzelen? En het afscheid nemen, hoe zal dat gaan? Wil ik mensen iets meegeven waar ze iets aan hebben, of wil ik alleen maar terugblikken naar de lol die we hebben gehad. Dat zijn de vragen die mij nu bezighouden en hoeveel geld we per maand uitgeven, interesseert me niets. Vandaag is de oude klok teruggebracht die mijn grootvader heeft gekocht. De reparateur heeft 600 euro in rekening gebracht, maar het maakt me niet uit. Ik heb mijn klok terug, lopend en slaand. Jaren heeft hij stilgestaan op de schoorsteenmantel, omdat ik het geld niet wilde uitgeven. Nu denk ik: een probleem is opgelost en verder na mij de zondvloed.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 12 juli 2024

Die geboorte wil ik nog meemaken

 De viering van het huwelijk van mijn middelste zoon vindt morgen plaats. De bruid is zwanger, de baby wordt in december verwacht. Dat hoop ik zeker nog mee te maken.

Behulpzaam
Als ik deze laatste jaren goed doorkom, kan ik tevreden zijn over mijn leven. Natuurlijk was ik graag gepromoveerd en had ik het graag verder gebracht in de journalistiek. Anderzijds heb ik mijn gezin en mijn echtgenoot in welvaart onderhouden. We woonden ruim in een van de betere buurten van Amsterdam, hadden behulpzame en trouwe vrienden en de vier kinderen hebben het goed gedaan. Eén is er zelfs miljonair op zijn 33ste. En mijn huwelijk is goed.

Links
Met een briljante broer die 2 jaar ouder was en als linkshandige in de jaren 50 was mijn leven niet eenvoudig, zodat ik er wat dat betreft zonder moeite afscheid van neem.

Het probleem zit in het feit dat  familie en vrienden meer van mij konden verwachten. Mijn ouders waren gezond en actief tot zij de 90 bereikten. Een aanval van darmkanker sloeg mijn lichaam af. Toch heb ik, nu ik de 70 gepasseerd ben, CBS, die mij in korte tijd in een hulpbehoevend wrak zal veranderen. Geen leuke reizen meer met mijn vrouw zoals bij de recente inkorting van de vakantie aan de Riviѐra is gebleken. Geen wekelijkse oppasbeurten meer bij de kleinkinderen. Weldra geen goede gesprekken meer, omdat ik het praten snel verleer.

Kontext
I
k heb gekozen voor euthanasie. Wanneer de dagen een last worden voor mij en de mensen om me heen, vraag ik de dokter om er een einde aan te maken. Ik geloof in een leven na de dood waarin we elkaar terugzien, zij het in een volstrekt andere context. Het afscheid is dus niet definitief, maar zal mij evengoed zwaar vallen.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


vrijdag 5 juli 2024

Mijn vrouw kreeg het Spaans benauwd

Veel mensen zijn wegens het slechte weer vervroegd teruggekomen van vakantie.  Ook wij hebben de vakantie afgebroken. Niet zo zeer de meteorologische situatie, als wel mijn gezondheid was de reden. 

 

Kort van duur
Anders dan voorgaande jaren was het aan de Riviѐra grijs en regenachtig, zij het dat de temperatuur aangenaam was en de buien van korte duur. De stralende zon en de blauwe hemel waren er echter maar af en toe. Dat was een tegenvaller, maar ik had gelukkig een spannend boek op mijn e-reader. De heenreis van vier dagen was goed verlopen en ik vertrouwde erop dat ik op de geaccidenteerde camping  binnen een paar dagen mijn weg wel zou vinden. Ik was wat wankeler dan gebruikelijk, maar daarover maakte ik me geen zorgen, omdat ik gewend ben dat het mij voortdurend inspanning kost om overeind te blijven. 

Dramatisch vallen

Bij mijn vrouw Angeline gingen echter de alarmbellen af, toen zij me steeds vaker fysiek moest helpen om uit de tuinstoel omhoog te komen. Zij had visioenen van dramatische valpartijen, opname in een Frans ziekenhuis en een moeizaam transport naar Nederland, waarbij zij het thuisfront voortdurend op de hoogte moest houden. Voor haar was het niet een periode van ontspanning, maar van voortdurende stress. Op een gegeven moment zei ze dat ze naar huis wilde. Ik was verrast en voelde het als een vorm van verraad: onze laatste vakantie samen wilde zij voortijdig afbreken!  

Ik vroeg een dag respijt en stemde toen in. Onmiddellijk verbeterde haar humeur en op de terugweg was Angeline zelfs uitbundig. Thuisgekomen bleek ik zelfredzamer dan op de camping, wat haar het gevoel van vrijheid gaf.

Lastige situatie
Angeline zit in een moeilijke positie. Ze registreert iedere achteruitgang. Ook wanneer ik zelf een oplossing heb bedacht voor het functieverlies, bij voorbeeld door de handeling te schrappen of een alternatief te bedenken. Probleem opgelost en al bijna vergeten. Voor mij is het in zekere zin het gemakkelijkst te dragen, omdat ik het moet doen met wat mij overblijft. Vrienden en familie zien scherp wat ik niet meer kan. Ik daarentegen moet leven met wat mij resteert. Zo zie ik ook mijn mislukte vakantie. We zijn eerder teruggegaan, maar het regende ook best veel.  

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam